Curriculum analyse en leren divergeren

Gister bezig geweest met curriculum analyse en leren divergeren. Creatief divergent denken

We zijn, in ons ontwerpteam,  eerst gaan kijken naar de curriculum analyse. Wat heb je gedaan, gevonden en wat zijn de opvallende patronen hierbij. We hebben gekeken naar een sterkte / zwakte analyse.
Wat bij mij vooral opviel was dat er een aantal elementen zijn waar wij als school (Summa College) wel een visie op hebben en waarvan wij als school aangeven dat we die belangrijk vinden, maar die we helemaal niet doen binnen ons team.
In de schoolvisie staat: “Voor alle niet-beroepsgerichte onderdelen, zoals Loopbaan Burgerschap, Rekenen, Nederlandse taal, Moderne Vreemde Talen, geldt dat deze zo veel mogelijk geïntegreerd in het beroepsonderwijs worden aangeboden, dan wel in een contextrijke leeromgeving.”
Binnen mijn team zijn Nederlands, Engels rekenen en llb aparte vakken die los  en door aparte docenten worden aangeboden. De vakken hebben geen enkele integratie met de andere vakken. Zelf het onderdeel verpleegtechnisch rekenen wordt niet aangeboden bij rekenen maar in de workshop verpleegkunde.

Een andere is dat mijn school in de visie heeft staan dat we “werken vanuit het concept van ‘blended learning’. Dit betekent dat we gebruikmaken van een mix van contactonderwijs, multimedia en ict-toepassingen (e-learning) én binnen- en buitenschools leren. Hiermee spelen we in op de kenmerken van de huidige generatie jongeren.”

Van dit deel van de visie is erg weinig tot niets terug te zien in het curriculum zoals het door ons team wordt aangeboden. In mijn optiek liggen hier zeker kansen voor ontwikkeling. Het toepassen van Blended learning geeft mogelijkheden om beter aan te sluiten bij de leerbehoeften van onze leerlingen. Het leren stop niet bij de uitgang van de school, maar gaat door via social-media,  Leerlingen staan in contact met elkaar en kunnen op hun eigen moment in hun eigen omgeving bezig zijn met leren. Binnen ons team is nagenoeg alles tijd en plaats gebonden vormgegeven en bestaat onderwijstijd volledig uit contacttijd. Natuurlijk wordt er wel huiswerk gegeven, maar dat bestaat bijna altijd uit opdrachten mbv. “oude media”. Lees dit, maak dat etc.

Leuk om mee bezig te zijn en mooi om te bekijken wat ik daar in kan betekenen in de zin van dit leerarrangement.

Vervolgens zijn we aan de gang gegaan met divergent denken. De opdracht was om vanuit de lacune tussen het voorgenomen beleid en de uitvoering een divergerende vraag te stellen, waar anderen dan op kunnen gaan reageren. Boeiend was om te zien hoe moeilijk het is om een divergerende vraag te stellen. Ik bemerkte in onze ontwerpgroep dat we allemaal veel willen afbakenen omdat we gewoon bepaalde antwoorden willen krijgen. We willen de richting van de antwoorden eigenlijk al sturen in de vraag. Op dat moment is de vraag natuurlijk niet meer divergerend.

In eerste instantie was ik uitgegaan van de volgende vraag:
Hoe kunnen de verschillende elementen van blended learning ingezet worden om 240 uur onderwijs te ontwerpen waarin een maximum van 40 klokuren contactonderwijs vast staat?
Deze is aangepast naar:
Welke verschillende (niet contactonderwijs) werkvormen kun je inzetten bij mbo4 leerlingen?
Vervolgens naar
Welke verschillende werkvormen kunnen ingezet worden om aan te sluiten bij de belevingswereld van studenten?
en tenslotte naar:
Hoe kun je aansluiten bij de belevingswereld  van mbo4 leerlingen?
We zijn in eerste instantie in ons ontwerpteam deze vraag aan het beantwoorden geweest. We kwamen al snel tot de conclusie dat we, doordat we veel met elkaars vragen aan het stoeien waren geweest, moeilijk meer ‘out of the box’ konden denken. We wisten waar het over ging en wisten ook wat voor antwoorden een ieder verwachtte. Na deze sessie zijn de formulieren geruild met andere ontwerp groepen. Ook wij kregen 3 formulieren van andere groepen. We merkten dat het toen veel makkelijker was om hier ‘open’ op te reageren. Vooral een vraag: Hoe maak je toetsen leuk? Was een vraag waar we helemaal ‘los’ op zijn gegaan.
Het resultaat met betrekking tot mijn vraag: Hoe kun je aansluiten bij de belevingswereld  van mbo4 leerlingen? Gaf een heel andere denkrichting aan. De groep die hier mee aan het stoeien is geweest had vooral kritisch gekeken naar de waarom en hoezo vragen. Moet je dit wel willen? Waar houdt opleiden op? Is aansluiten bij de belevingswereld een doel op zich? Boeiende vragen waar ik zeker nog even bij stil wil staan, hoewel mijn primaire reactie is dat je altijd moet proberen aan te sluiten bij de belevingswereld van onze leerlingen. Aansluiten is in mijn optiek iets anders dan meedoen of je opdringen in die wereld.
Al met al een leuke boeiende bijeenkomst.